Σχετικά
με το επεισόδιο στο Δίστομο και τη συλλογική ή όχι ευθύνη, ξεσήκωσα από
το διαδίκτυο ένα ενδιαφέρον κείμενο, τροφή για σκέψη :
<<Και μια κι έπιασα το θέμα της συλλογικής ευθύνης (Sippenhaft) και της συλλογικής τιμωρίας, θα πρέπει εδώ να ξεκαθαρίσω ότι υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες δεν επιτρέπεται να αναγνωρίζεται συλλογική ευθύνη σε ένα λαό και περιστάσεις στις οποίες στοιχειοθετείται συλλογική ευθύνη.
Ξεκινώ λοιπόν από τους Γερμανούς. Ξέρω, ξέρω: Θα μου πείτε ότι γενικεύω κι ότι δεν ήταν/είναι όλοι Ναζί κλπ κλπ κλπ. Τρίχες. Και εξηγούμαι:
Έχοντας υποστεί οι Γερμανοί την ταπείνωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών, η οποία ήταν χάδι μπροστά στα μνημόνια, ερχόμενοι αντιμέτωποι με την επιλογή μεταξύ κομμουνιστών, σοσιαλδημοκρατών, φιλελευθέρων και ναζιστών, επέλεξαν τους Ναζί. Τους εξέλεξαν κανονικότατα. Και τους εξέλεξαν βάσει ενός πλαισίου προγραμματικών δηλώσεων και υποσχέσεων εκ μέρους του Χίτλερ. Μεταξύ άλλων, ο Χίτλερ είχε υποσχεθεί (όπως προκύπτει και από το προεκλογικό υλικό της εποχής) τα εξής:
1. Καταστολή των συνδικαλιστών και των κομμουνιστών.
2. Εξόντωση των Εβραίων (ο αιώνιος αποδιοπομπαίος τράγος).
3. Εξόντωση των αναπήρων και χρονίως πασχόντων, γιατί "αποτελούν σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων".
4. Εξόντωση των ψυχασθενών, γιατί "αποτελούν σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων".
5. Εξόντωση των ομοφυλοφίλων.
6. Υποβιβασμό της γυναίκας στο ρόλο της παιδομηχανής.
Με ιδιαίτερη προθυμία, αυτός ο "πολιτισμένος" λαός έσπευσε να στελεχώσει τη Βέρμαχτ και τα Ες-Ες και να βγάλει τα πιο βάρβαρα και σατανικά ένστικτα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Στην Ελλάδα μάλιστα οι αγριότητες των Γερμανών ήταν χειρότερες από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης (σημείωση: στο Parlamentarium του Ευρωπαϊκού Κυνοβουλίου δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στα δεινά που υπέστη η Ελλάδα κατά την Κατοχή).
Με ιδιαίτερη προθυμία, αυτός ο "πολιτισμένος" λαός "εργάστηκε" στα στρατόπεδα θανάτου και χωρίς καμία τύψη βασάνιζε και δολοφονούσε αθώους ανθρώπους επειδή ανήκαν στη "λάθος" φυλή ή ερωτεύονταν τους "λάθος" ανθρώπους. Και μετά είχαν οι Γερμανοί το θράσος να ισχυριστούν ότι "δεν ξέρανε τίποτα" και "δεν άκουσαν", "δεν είδαν" ή - ακόμα πιο χυδαία - "απλώς εκτελούσαν εντολές και κοίταζαν τη δουλειά τους".
Οι Γερμανοί έχουν το θράσος να απαιτούν μην τους καταλογίζουμε συλλογική ευθύνη για τα εγκλήματά τους. Έχουν το θράσος να λένε ότι "δε χρωστάνε" αποζημιώσεις στην Ελλάδα. Κι έχουν, πάνω απ' όλα, το θράσος να μιλούν για συλλογική ευθύνη των Ελλήνων για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενόσω κορδακίζονται με τις εμετικές δηλώσεις του Σόιμπλε (τον οποίο σιγοντάρουν οι εγχώριοι νεογερμανοτσολιάδες), επειδή, λέει, οι Έλληνες "ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους" και "ψηφίζανε λαϊκιστές".
Να δούμε ποια ήταν τα... εγκλήματα των Ελλήνων; Θα ξεκινήσω πηγαίνοντας με τα νερά των φαλμεραγερίσκων και αποδεχόμενος προς στιγμήν ότι δεν έχουμε καμία σχέση με τους (σφόδρα εξιδανικευμένους από τον πανηλίθιο ρομαντισμό) αρχαίους Έλληνες κι ότι είμαστε συλλήβδην αγράμματοι, άξεστοι, απολίτιστοι, τουρκόσποροι που παριστάνουν τους Ευρωπαίους κι όλα τα υπόλοιπα που μας καταμαρτυρούν. Θα δεχτώ, τέλος, ότι, όπως μας λένε συνέχεια, είμαστε πολύ κατώτεροι, ακόμη και γενετικά, από τους Βορειοευρωπαίους, και δη τους Γερμανούς και τα τσουλάκια τους, δηλαδή ότι είμαστε μαυριδεροί υπάνθρωποι, με μια κουλτούρα ανατολίτικη, κατώτερη, βάρβαρη.
Είδαμε πιο πάνω ποιον εξέλεξαν όταν ζορίστηκαν λιγάκι οι "πολιτισμένοι" και "μορφωμένοι", αυτοί ντε με τους Μπαχ, Μπετόβεν, Σοπενχάουερ, Σίλλερ. Εξέλεξαν ένα κανονικότατο πρεζόνι που τους αφήνιασε με τρομερή ευκολία να μακελέψουν όλο τον πλανήτη, αλλά και τους πιο ευάλωτους - και αρνούνται μάλιστα ότι αυτό είναι μέρος της ιστορίας και του πολιτικού τους πολιτισμού, αλλά είναι ένα εξωγενές, sui generis φαινόμενο που δεν τους χαρακτηρίζει επ' ουδενί.
Να δούμε λίγο εμάς τους "απολίτιστους", τους "εγγενώς παραβατικούς", τους "υπανθρώπους", που "ψηφίζουν ψεύτες και λαϊκιστές";
Δεν αντιλέγω ότι ψηφίζουμε ψεύτες. Άλλωστε, το πολιτικό ψεύδος προστατεύεται από το ίδιο μας το Σύνταγμα, αλλά και από όλα τα Συντάγματα του κόσμου, τα οποία δεν προβλέπουν σε καμία περίπτωση τη ρουσσωική "επιτακτική εντολή". Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τους Γερμανούς: Δεν τους εγγυάται κανένας (εκτός, ίσως, από το "ανώτερο και πολιτισμένο γερμανικό DNA") ότι οι δικοί τους πολιτικοί είναι ιδιαίτερα φιλαλήθεις. Το αντίθετο μάλιστα, αν θυμηθούμε την υπόθεση των μαύρων ταμείων του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος.
Όμως, ο "απολίτιστος" και "υπάνθρωπος" Έλληνας ψηφίζει κάπως διαφορετικά από ό,τι ο "εγγενώς πολιτισμένος" Γερμανός, ακόμη κι όταν αυτός ο "απολίτιστος" και "μαυριδερός τουρκόσπορος που παριστάνει τον Ευρωπαίο" έχει υποστεί τα πάνδεινα. Τι ψηφίζει δηλαδή ο Έλληνας; Ψηφίζει αυτόν που του υπόσχεται:
1. Ένα καλύτερο οικονομικό και θεσμικό περιβάλλον, για να μπορέσει να εργαστεί και να ζήσει.
2. Λιγότερο άδικη κατανομή φορολογικών βαρών.
3. Εύρυθμη λειτουργία των θεσμών και του κρατικού μηχανισμού και πάταξη της διαφθοράς.
4. Ένα κράτος που θα βοηθά το νομοταγή πολίτη αντί να τον ταλαιπωρεί.
5. Οι φόροι και οι εισφορές του να πιάνουν τόπο, ειδικά σε ό,τι αφορά την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και το Συνταξιοδοτικό, έτσι ώστε το παιδί του να μπορεί να μάθει γράμματα και, αν θέλει, να σπουδάσει, και να είναι ήσυχος ότι, όταν αρρωστήσει, μείνει χωρίς δουλειά για οποιοδήποτε λόγο ή γεράσει, δε θα πάει σαν το σκυλί στ' αμπέλι.
6. Προστασία από εξωτερικές στρατιωτικές απειλές.
7. Προστασία από πραξικοπήματα και απόπειρες κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Δεν αντιλέγω ότι αυτά μας τα υπόσχονται όλοι και ότι όλοι μας έχουν πει ψέματα ως τώρα. Αλλά για τον "απολίτιστο", "αγράμματο", "εγγενώς κατώτερο", "μη διαφωτισμένο" και "υπάνθρωπο τουρκόσπορο που παριστάνει τον Ευρωπαίο" Έλληνα τα διακυβεύματα είναι - τουλάχιστον έτσι νομίζω - σαφώς ανώτερα από ηθικής πλευράς σε σχέση με αυτά που είχε ο Γερμανός όταν βρέθηκε σε συνθήκες κάπως παρόμοιες με αυτές που βιώνουμε εμείς τώρα.
Επίσης, πριν προχωρήσω παραπέρα, θέλω να ρωτήσω: Πόσο πολιτισμένοι είναι λαοί που, όταν ζοριστούν λιγάκι και χάσουν ένα μικρό μέρος των κοινωνικών κ.α. δικαιωμάτων τους, δίνουν 25 και 30% σε φασιστικά σκουπίδια όπως η Λε Πεν; Εμείς οι "απολίτιστοι" και "αγράμματοι υπάνθρωποι" ούτε καν το σκεφτόμαστε να επιτρέψουμε σε αντίστοιχες δυνάμεις να μας κυβερνήσουν...
Δεν αντιλέγω ότι τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία και, βεβαίως, τον κρατικό κορβανά έχουν κάνει τα απίστευτα εγκλήματα. Αλλά πώς καταλογίζουμε ευθύνη σε έναν λαό που δεν είχε καμία εξουσία πάνω σε όλα αυτά; Ο ελληνικός λαός δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει τίποτα πέραν του να ανεβάσει άλλο κόμμα στην εξουσία, ελπίζοντας ότι θα διορθωνόταν η κατάσταση. Κι όμως, στους Έλληνες αποδίδεται συλλογική ευθύνη και επιβάλλεται συλλογική τιμωρία για τα πεπραγμένα άλλων (οι οποίοι ενήργησαν σε συμπαιγνία με την πάλαι ποτέ ΕΟΚ και νυν Ε.Ε., αλλά και με τη Γερμανία, για να μην ξεχνιόμαστε). Αλλά μας λένε να μην αποδίδουμε συλλογική ευθύνη στους Γερμανούς, που πρόθυμα στελέχωσαν τη ναζιστική μηχανή γενοκτονίας και φρίκης!
Ελπίζω να καταλάβατε πότε μπορούμε να μιλάμε για συλλογική ευθύνη και πότε όχι...>>
<<Και μια κι έπιασα το θέμα της συλλογικής ευθύνης (Sippenhaft) και της συλλογικής τιμωρίας, θα πρέπει εδώ να ξεκαθαρίσω ότι υπάρχουν περιστάσεις στις οποίες δεν επιτρέπεται να αναγνωρίζεται συλλογική ευθύνη σε ένα λαό και περιστάσεις στις οποίες στοιχειοθετείται συλλογική ευθύνη.
Ξεκινώ λοιπόν από τους Γερμανούς. Ξέρω, ξέρω: Θα μου πείτε ότι γενικεύω κι ότι δεν ήταν/είναι όλοι Ναζί κλπ κλπ κλπ. Τρίχες. Και εξηγούμαι:
Έχοντας υποστεί οι Γερμανοί την ταπείνωση της Συνθήκης των Βερσαλλιών, η οποία ήταν χάδι μπροστά στα μνημόνια, ερχόμενοι αντιμέτωποι με την επιλογή μεταξύ κομμουνιστών, σοσιαλδημοκρατών, φιλελευθέρων και ναζιστών, επέλεξαν τους Ναζί. Τους εξέλεξαν κανονικότατα. Και τους εξέλεξαν βάσει ενός πλαισίου προγραμματικών δηλώσεων και υποσχέσεων εκ μέρους του Χίτλερ. Μεταξύ άλλων, ο Χίτλερ είχε υποσχεθεί (όπως προκύπτει και από το προεκλογικό υλικό της εποχής) τα εξής:
1. Καταστολή των συνδικαλιστών και των κομμουνιστών.
2. Εξόντωση των Εβραίων (ο αιώνιος αποδιοπομπαίος τράγος).
3. Εξόντωση των αναπήρων και χρονίως πασχόντων, γιατί "αποτελούν σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων".
4. Εξόντωση των ψυχασθενών, γιατί "αποτελούν σπατάλη των χρημάτων των φορολογουμένων".
5. Εξόντωση των ομοφυλοφίλων.
6. Υποβιβασμό της γυναίκας στο ρόλο της παιδομηχανής.
Με ιδιαίτερη προθυμία, αυτός ο "πολιτισμένος" λαός έσπευσε να στελεχώσει τη Βέρμαχτ και τα Ες-Ες και να βγάλει τα πιο βάρβαρα και σατανικά ένστικτα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Στην Ελλάδα μάλιστα οι αγριότητες των Γερμανών ήταν χειρότερες από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης (σημείωση: στο Parlamentarium του Ευρωπαϊκού Κυνοβουλίου δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στα δεινά που υπέστη η Ελλάδα κατά την Κατοχή).
Με ιδιαίτερη προθυμία, αυτός ο "πολιτισμένος" λαός "εργάστηκε" στα στρατόπεδα θανάτου και χωρίς καμία τύψη βασάνιζε και δολοφονούσε αθώους ανθρώπους επειδή ανήκαν στη "λάθος" φυλή ή ερωτεύονταν τους "λάθος" ανθρώπους. Και μετά είχαν οι Γερμανοί το θράσος να ισχυριστούν ότι "δεν ξέρανε τίποτα" και "δεν άκουσαν", "δεν είδαν" ή - ακόμα πιο χυδαία - "απλώς εκτελούσαν εντολές και κοίταζαν τη δουλειά τους".
Οι Γερμανοί έχουν το θράσος να απαιτούν μην τους καταλογίζουμε συλλογική ευθύνη για τα εγκλήματά τους. Έχουν το θράσος να λένε ότι "δε χρωστάνε" αποζημιώσεις στην Ελλάδα. Κι έχουν, πάνω απ' όλα, το θράσος να μιλούν για συλλογική ευθύνη των Ελλήνων για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ενόσω κορδακίζονται με τις εμετικές δηλώσεις του Σόιμπλε (τον οποίο σιγοντάρουν οι εγχώριοι νεογερμανοτσολιάδες), επειδή, λέει, οι Έλληνες "ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους" και "ψηφίζανε λαϊκιστές".
Να δούμε ποια ήταν τα... εγκλήματα των Ελλήνων; Θα ξεκινήσω πηγαίνοντας με τα νερά των φαλμεραγερίσκων και αποδεχόμενος προς στιγμήν ότι δεν έχουμε καμία σχέση με τους (σφόδρα εξιδανικευμένους από τον πανηλίθιο ρομαντισμό) αρχαίους Έλληνες κι ότι είμαστε συλλήβδην αγράμματοι, άξεστοι, απολίτιστοι, τουρκόσποροι που παριστάνουν τους Ευρωπαίους κι όλα τα υπόλοιπα που μας καταμαρτυρούν. Θα δεχτώ, τέλος, ότι, όπως μας λένε συνέχεια, είμαστε πολύ κατώτεροι, ακόμη και γενετικά, από τους Βορειοευρωπαίους, και δη τους Γερμανούς και τα τσουλάκια τους, δηλαδή ότι είμαστε μαυριδεροί υπάνθρωποι, με μια κουλτούρα ανατολίτικη, κατώτερη, βάρβαρη.
Είδαμε πιο πάνω ποιον εξέλεξαν όταν ζορίστηκαν λιγάκι οι "πολιτισμένοι" και "μορφωμένοι", αυτοί ντε με τους Μπαχ, Μπετόβεν, Σοπενχάουερ, Σίλλερ. Εξέλεξαν ένα κανονικότατο πρεζόνι που τους αφήνιασε με τρομερή ευκολία να μακελέψουν όλο τον πλανήτη, αλλά και τους πιο ευάλωτους - και αρνούνται μάλιστα ότι αυτό είναι μέρος της ιστορίας και του πολιτικού τους πολιτισμού, αλλά είναι ένα εξωγενές, sui generis φαινόμενο που δεν τους χαρακτηρίζει επ' ουδενί.
Να δούμε λίγο εμάς τους "απολίτιστους", τους "εγγενώς παραβατικούς", τους "υπανθρώπους", που "ψηφίζουν ψεύτες και λαϊκιστές";
Δεν αντιλέγω ότι ψηφίζουμε ψεύτες. Άλλωστε, το πολιτικό ψεύδος προστατεύεται από το ίδιο μας το Σύνταγμα, αλλά και από όλα τα Συντάγματα του κόσμου, τα οποία δεν προβλέπουν σε καμία περίπτωση τη ρουσσωική "επιτακτική εντολή". Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τους Γερμανούς: Δεν τους εγγυάται κανένας (εκτός, ίσως, από το "ανώτερο και πολιτισμένο γερμανικό DNA") ότι οι δικοί τους πολιτικοί είναι ιδιαίτερα φιλαλήθεις. Το αντίθετο μάλιστα, αν θυμηθούμε την υπόθεση των μαύρων ταμείων του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος.
Όμως, ο "απολίτιστος" και "υπάνθρωπος" Έλληνας ψηφίζει κάπως διαφορετικά από ό,τι ο "εγγενώς πολιτισμένος" Γερμανός, ακόμη κι όταν αυτός ο "απολίτιστος" και "μαυριδερός τουρκόσπορος που παριστάνει τον Ευρωπαίο" έχει υποστεί τα πάνδεινα. Τι ψηφίζει δηλαδή ο Έλληνας; Ψηφίζει αυτόν που του υπόσχεται:
1. Ένα καλύτερο οικονομικό και θεσμικό περιβάλλον, για να μπορέσει να εργαστεί και να ζήσει.
2. Λιγότερο άδικη κατανομή φορολογικών βαρών.
3. Εύρυθμη λειτουργία των θεσμών και του κρατικού μηχανισμού και πάταξη της διαφθοράς.
4. Ένα κράτος που θα βοηθά το νομοταγή πολίτη αντί να τον ταλαιπωρεί.
5. Οι φόροι και οι εισφορές του να πιάνουν τόπο, ειδικά σε ό,τι αφορά την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και το Συνταξιοδοτικό, έτσι ώστε το παιδί του να μπορεί να μάθει γράμματα και, αν θέλει, να σπουδάσει, και να είναι ήσυχος ότι, όταν αρρωστήσει, μείνει χωρίς δουλειά για οποιοδήποτε λόγο ή γεράσει, δε θα πάει σαν το σκυλί στ' αμπέλι.
6. Προστασία από εξωτερικές στρατιωτικές απειλές.
7. Προστασία από πραξικοπήματα και απόπειρες κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Δεν αντιλέγω ότι αυτά μας τα υπόσχονται όλοι και ότι όλοι μας έχουν πει ψέματα ως τώρα. Αλλά για τον "απολίτιστο", "αγράμματο", "εγγενώς κατώτερο", "μη διαφωτισμένο" και "υπάνθρωπο τουρκόσπορο που παριστάνει τον Ευρωπαίο" Έλληνα τα διακυβεύματα είναι - τουλάχιστον έτσι νομίζω - σαφώς ανώτερα από ηθικής πλευράς σε σχέση με αυτά που είχε ο Γερμανός όταν βρέθηκε σε συνθήκες κάπως παρόμοιες με αυτές που βιώνουμε εμείς τώρα.
Επίσης, πριν προχωρήσω παραπέρα, θέλω να ρωτήσω: Πόσο πολιτισμένοι είναι λαοί που, όταν ζοριστούν λιγάκι και χάσουν ένα μικρό μέρος των κοινωνικών κ.α. δικαιωμάτων τους, δίνουν 25 και 30% σε φασιστικά σκουπίδια όπως η Λε Πεν; Εμείς οι "απολίτιστοι" και "αγράμματοι υπάνθρωποι" ούτε καν το σκεφτόμαστε να επιτρέψουμε σε αντίστοιχες δυνάμεις να μας κυβερνήσουν...
Δεν αντιλέγω ότι τα κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία και, βεβαίως, τον κρατικό κορβανά έχουν κάνει τα απίστευτα εγκλήματα. Αλλά πώς καταλογίζουμε ευθύνη σε έναν λαό που δεν είχε καμία εξουσία πάνω σε όλα αυτά; Ο ελληνικός λαός δεν είχε τη δυνατότητα να κάνει τίποτα πέραν του να ανεβάσει άλλο κόμμα στην εξουσία, ελπίζοντας ότι θα διορθωνόταν η κατάσταση. Κι όμως, στους Έλληνες αποδίδεται συλλογική ευθύνη και επιβάλλεται συλλογική τιμωρία για τα πεπραγμένα άλλων (οι οποίοι ενήργησαν σε συμπαιγνία με την πάλαι ποτέ ΕΟΚ και νυν Ε.Ε., αλλά και με τη Γερμανία, για να μην ξεχνιόμαστε). Αλλά μας λένε να μην αποδίδουμε συλλογική ευθύνη στους Γερμανούς, που πρόθυμα στελέχωσαν τη ναζιστική μηχανή γενοκτονίας και φρίκης!
Ελπίζω να καταλάβατε πότε μπορούμε να μιλάμε για συλλογική ευθύνη και πότε όχι...>>
